Ik ben voor een wegcode. Opdat we ons veilig kunnen verplaatsen in het verkeer, zijn regels belangrijk. Spelregels, om ervoor te zorgen dat iedereen zich op een zelfde manier gaat gedragen. Zodat iedereen weet wat de ander zal/ moet doen. Zodat er voorspelbaar gedrag is in het verkeer. Want alleen dan kan het veilig! Anderzijds kan er begrip zijn voor de argumenten van tegenstanders. Er zijn heel wat regeltjes. Strenge spelregels, soms onbegrijpelijk. Zo kan je je de vraag stellen wat het nut is om, tijdens een nacht in een schoolvakantie, je te moeten houden aan een snelheidsbeperking van 30 kilometer per uur in een schoolomgeving … Onze wegcode is nooit zo streng geweest. Jaarlijks wordt de wetgeving aangevuld met nieuwe artikels. Nog meer strenge spelregels. Wie verzint die toch? We wijzen maar al te graag met een beschuldigende vinger richting de overheidsdienst mobiliteit en naar onze minister van verkeer … Maar onze wetgeving is er met als doel de verkeersveiligheid te kunnen garanderen. We willen allemaal minder doden en gewonden op onze wegen. En als blijkt dat het nodig is om strengere regels in te voeren om dat doel te bereiken, dan gebeurt dat. En net dat hebben wij, weggebruikers, zelf in de hand!
Ik kom graag even terug op de snelheidsbeperking van 30 kilometer per uur in een schoolomgeving. We kennen allemaal de borden ‘Zone 30’. Omdat er te veel onaangepast rijgedrag is in schoolomgevingen, wanneer onze kleuters en kinderen massaal de weg op gaan naar en van school, heeft men ingegrepen. Om deze gevaarlijke situatie een halt toe te roepen, werd jaren geleden de zone 30 ingevoerd. Als ieder van ons zijn verantwoordelijkheid hierin had opgenomen en zijn rijgedrag had aangepast, had dit niet nodig geweest. Als iedere chauffeur zou kiezen voor veilig, aangepast rijgedrag, vooral daar waar de zwakke weggebruikers zich op de openbare weg begeven, dan was de zone 30 nooit in het leven geroepen en opgenomen in de verkeerswetgeving.
Een goede bestuurder moet meer kunnen dan zijn voertuig meester zijn. Hij moet ook de wegcode kennen, correct kunnen interpreteren en toepassen. En bovenal moet hij zich gedragen als een goede huisvader, vanuit respect voor de ander, voor het leven en voor de veiligheid van alle weggebruikers. Dan zal het vanzelf veiliger zijn. En als blijkt dat het veilig kan, dan zijn al die strenge spelregels niet nodig.
En waar beginnen we? Ieder bij zichzelf…
Tekst: Siegmund Hermans
